NEUROLOGIJA

Nervni sistem je najsloženiji sistem u čovekovom organizmu. Ovaj sistem čini kompleksna mreža nerava i ćelija koji prenose informacije ka mozgu i iz mozga preko kičmene moždine ka različitim strukturama tela. Nervni sistem reguliše rad svih ostalih organa ljudskog tela. Nervni sistem prilagođava reagovanje tela na uticaj spoljašnje sredine. Kora velikog mozga je sedište svesti, volje, osećanja i visokointelektualnih sposobnosti

Podela nervnog sistema je morfološka i funkcionalna. Morfološki deli se na centralni i periferni, a funkcionalno na somatski (pod uticajem volje) i autonomni (ne utičemo na njegovo funkcionisanje). Centralni nervni sistem grade mozak i kičmena moždina. 

Periferni nervni sistem (PNS) grade spinalni i kranijalni nervi. Ovi živci povezuju kičmenu moždinu i mozak sa periferijom i sadrže senzitivna, motorna i vegetativna vlakna.

Mozak i kičmena moždina pokriveni su svojim omotačima, odnosno meningama. Smešteni su u lobanji i kičmenom kanalu. Plivaju u cerebrospinalnoj tečnosti, tj. likvoru.

Neurologija je grana medicine koja izučava poremećaje nervnog sistema. Ona se bavi ispitivanjem i lečenjem bolesti mozga, kičmene moždine, nerava, mišića i u toj oblasti orijentisanim krvnim sudovima.

 Neurološki pregled, koga obavlja neurolog podrazumeva  ispitivanje nerava glave (kranijalnih nerava), vida, snage i napetosti telesnih mišića, refleksa, stabilnost pri stajanju i hodu, preciznosti pokreta, senzibiliteta, govora, kao i psihičkog stanja pacijenta u smislu pamćenja, rasuđivanja i orijentacije.

Različita neurološka oboljenja mogu prouzrokovati psihijatrijske poremećaje, pa se postavlja pitanje gde je granica neurologije i psihijatrije. To je kompleksno pitanje, obzirom da ne postoji uvek jasno definisana granica na biološkoj osnovi u ove dve specijalističke oblasti. U načelu, psihijatrija podrazumeva bolesti psihe, mentalna oboljenja u kojima se često ne može naći „biološki marker“ i koje u neurološkom smislu nemaju nikakve ispade. Ipak, saradnja između neurologa i psihijatara je krucijalno važna kod različitih neuroloških oboljenja kod kojih pacijenti imaju prolazne ili trajne psihijatrijske poremećaje: kod psihičkih poremećaja u smislu otežanog pamćenja i rasuđivanja, te  depresije nakon moždanog udara, kod obolelih od demencije, Parkinsonove, Hantingtonove i Alzhajmerove bolesti itd. Međutim, uloga psihijatra je značajna i kod hroničnih neuroloških oboljenja kao što su glavobolje. U takvim slučajevima pacijenti  menjaju raspoloženje, postaju depresivni i anksiozni. Upravo je psihijatrijska terapijska procedura jedna od glavnih pomoći neurologu u lečenju ovakvih pacijenata.

Neurologija se preklapa sa nekim drugim specijalnostima, na primer, akutna trauma glave se najčešće leči od strane neurohirurga, ali često zahteva lečenje od strane neurologa i specijaliste fizikalne medicine. Pacijente obolele od moždanog udara leče neurolozi, ali je teško sagledati pacijente bez pomoći lekara internističkih specijalnosti.